ضد آفتاب ها

ضد آفتاب ها

نحوه عمل داروهای ضد آفتاب
داروهای ضد آفتاب 3 گروهند:
ضد آفتاب های فیزیکی: که از مواد ساخته شده اند که سبب انعکاس و دفع نور تابیده شده به سطح پوست می شوند. مهمترین این مواد عبارتند از اکسیدروی، تیتانیوم دی اکسید و...
ضد آفتاب های شیمیایی: این نوع حاوی یک یا چند نوع ماده شیمیایی هستند که اشعه تابیده شده به سطح پوست را به خود جذب کرده و از آسیب پوستی جلوگیری می کنند. ضد آفتاب های شیمیایی 2 نوعند:
الف) ضد آفتاب های موثر در برابر UVB مثل پارا آمینوبنزوئیک اسید ( PABA )، سینامات ها ( از قبیل اتیل هگزیل پارامتوکسی سینامات و اکتیل متوکسی سینامات) و سالسیلاتها ( مثل هوموتیل سالسیلات). به علت حساسیت بعضی افراد به PABA، امروز تمایل بیشتر به مصرف ضد آفتاب های عاری از PABA وجود دارد.
ب) ضد آفتاب های موثر در برابر UVA، مثل بنزوفنون هایی چون اکسی بنزوفنون.
ضد آفتاب های ترکیبی: از مواد فیزیکی و شیمیایی با هم استفاده می شود و لذا قدرت آن بیشتر و از لحاظ ظاهری مورد قبول هستند.
قدرت کرم ضد آفتاب: بر اساس SPF یا (عامل محافظت از خورشید) قدرت ضد آفتاب ها سنجیده می شود که عبارت است از نسبت تعداد دقایقی که طول می کشد تا پوست کرم خورده پس از مواجه با اشعه ماوراء بنفش B قرمز شود، به تعداد دقایقی که پوست کرم نخورده به قرمزی برسد. حداقل SPF توصیه شده 15 است که 93 درصد از اشعه ماوراء بنفش B را مهار می کند.
شایع ترین علت سرطان پوست اشعه ماوراء بنفش B (UVB ) است.
اما UVA عاملی است که موجب پیری پوست می شود.
و اشعه ماوراء بنفش C ( UVC ) سرطان زاترین اشعه است اما در جو توسط لایه اوزون مهار می شود.
استفاده از ضد آفتاب های ضد آب ارجح است زیرا مدت طولانی روی پوست باقی می مانند.
خصوصیات کرم ضد آفتاب خوب:
مقاومت در مقابل شستشو با آب یا عرق کردن.
شماره SPF بالا و مناسب.
حساسیت زایی کم.
طیف و میدان عمل وسیع بطوریکه طیف های مختلف اشعه ماوراء بنفش را جذب کند.